Wat ik leerde van de billen van een paard
Over verbinding en hoe ik dat doe
Ik ben eigenlijk een beetje bang voor paarden. Ze zijn groot en – voor mij – onvoorspelbaar. Ergens heb ik een droombeeld van galopperen over het strand op de rug van een paard, waarbij we als één voelen en door de branding vliegen met een ondergaande zon op de achtergrond. Maar de keren dat ik op een paard zat, vond ik het erg spannend.
Ik was wel nieuwsgierig naar coaching met een paard. Ik hoorde er goede verhalen over en had veel vertrouwen in mijn collega Kirstin van Zijl, een heel ervaren coach en trainer. En zo bevond ik me op zomaar een dinsdag op een manege in de buurt van Haarlem met mijn voeten in het zand in een omheining met een paard.
Maak maar contact, was Kirstins opdracht.
Dus ik deed een stapje naar het paard toe en probeerde verbinding met hem te maken.
Het paard liep weg en ging met zijn billen naar me toe staan.
Daar stond ik dan. Wat hulpeloos te kijken naar de achterkant van een paard.
Ik probeerde het nog eens. Deed echt mijn uiterste best met al mijn liefdevolle aandacht. Deed nog eens een stapje in zijn richting.
Maar ik werd keihard afgewezen.
Merk je wat je doet? vroeg Kirstin.
Contact maken?
Ik wist het niet.
Wat ik je zie doen, is met al je energie naar hem toe gaan.
Een begin van een groots inzicht:
Om contact te maken ging ik met mijn aandacht en energie buiten mezelf.
Kirstin nodigde me uit me eerst te verbinden met mezelf. Mijn voeten op de grond te voelen. In mijn eigen lijf aanwezig te zijn. Hier te zijn. En van daaruit contact te maken.
En warempel, het paard kwam naar mij toe. Heel dichtbij zelfs.
Ik voelde me rustig en aanwezig in mijn eigen lijf en voelde tegelijk verbinding met dit grote dier wat heel dichtbij me stond.
Het was een grote blinde vlek temidden van alle wijsheid die ik over dit onderwerp had vergaard. Want wat had ik al veel gewerkt met mijn energie. Ik was al geruime tijd gestopt met iedereen redden en alles voelen. Ik had geleerd mijn voelsprieten naar binnen te richten in plaats van naar buiten. Te landen in mijn lijf. Energie bij mezelf te brengen en te houden. En bijvoorbeeld ook als coach ruimte te geven aan de ander door mijn energie juist bij mezelf te houden.
Maar ergens – onbewust, want dit soort dingen spelen altijd onder de oppervlakte – was ik nog bezig met verbinding te maken daar ergens buiten mij.
Toen ik de opdracht maak maar contact kreeg, verliet ik mezelf onmiddellijk. Ik ging uitreiken en hard werken.
Ik leerde die dag dat het niet alleen prettig voor mijzelf is als ik met mijn energie bij mezelf ben. Ergens had ik nog een beeld van een egoïstisch bubbeltje van zelfbehoud waar ik dan in zat. Dan was ik lekker met mezelf bezig.
Maar nee, het is voor de ander ook fijn als ik bij mezelf ben.
Sterker nog, ik kan de ander alleen werkelijk ontmoeten als ik contact met mezelf heb.
Stel je voor, iemand wil graag verbinding met mij en ik met haar. Zij beweegt met haar aandacht in mijn richting, maar ik ben met al mijn energie al bij haar. Dan ben ik er dus helemaal niet. Hoe kan ze mij dan ontmoeten?
Als ik het zo opschrijf is het natuurlijk idioot. Maar dat is wel wat ik deed.
Het paard spiegelde dit. En ik zag direct het effect. Pas toen ik in mijn eigen lijf aanwezig bleef, wilde het paard graag bij me zijn.
Dus ik ben ook nog eens aantrekkelijker als ik bij mezelf ben.
In ieder geval voor paarden.
Ik ben benieuwd, ben jij je er bewust van hoe je verbinding maakt? Als je daar mijmeringen over hebt, mag je ze mailen. Ik lees ze graag.
Tof dat je mijn Schrijfsels leest of beluistert
Stuur ze gerust door naar een andere leuke vrouw.
Ik vind het heel leuk je reactie te lezen. Je kan me gewoon een mailtje sturen.
Meer lezen of luisteren? In het archief vind je eerdere Schrijfsels.
En ben je al subscribed? Als je je inschrijft, krijg je twee keer per maand een mail met mijn nieuwste Schrijfsel en ontvang je meteen GRATIS ONTSPANNING: vijf korte oefeningen (5 tot 10 minuten) die je helpen ontspannen en verbinden met jezelf. Je hoeft alleen maar op play te drukken.